فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد
دل رمیده ما را رفیق و مونس شد

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت
به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد

به بوی او دل بیمار عاشقان چو صبا
فدای عارض نسرین و چشم نرگس شد

به صدر مصطبه‌ام می‌نشاند اکنون دوست
گدای شهر نگه کن که میر مجلس شد

خیال آب خضر بست و جام اسکندر
به جرعه نوشی سلطان ابوالفوارس شد

طربسرای محبت کنون شود معمور
که طاق ابروی یار منش مهندس شد

لب از ترشح می پاک کن برای خدا
که خاطرم به هزاران گنه موسوس شد

کرشمه تو شرابی به عاشقان پیمود
که علم بی‌خبر افتاد و عقل بی‌حس شد

چو زر عزیز وجود است نظم من آری
قبول دولتیان کیمیای این مس شد

ز راه میکده یاران عنان بگردانید
چرا که حافظ از این راه رفت و مفلس شد

شرح لغت: ستاره:اختر

تفسیر عرفانی:‌

۱- حضرت حافظ در بیت‌های ششم، هفتم و نهم می‌فرماید:

تراوش باده را از لب برای رضای خدا پاک کن که دل من هزاران اندیشه بد میکند که مبادا با بیگانه باده نوشیده باشی.

* ناز و غمزه چشم خمار تو، می‌به عاشقان نوشاند که مست شدند در نتیجه در آن حال علم نکته دان ناآگاه شد و به عقل از دریافت و درک باز ماند.

* شعر من مانند طلا، گرانبها و کمیاب می‌باشد. آری پذیرش نیک بختان اکسیر مس سخن من شد و آن را طلا کرد.

حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید. 

تعبیر غزل:

ستاره بخت و اقبال شما، چون ماه منور و بلندمرتبه خواهد شد. موقعیت والای اجتماعی نصیب شما خواهد شد، اما به خاطر داشته باش که در انتخاب مسیر خود دچار اشتباه نشوی و با عقل و درایت خود و همفکری و مشورت معتمدان، راه صحیح را انتخاب کنی تا دچار پشیمانی نشوی. اکنون که خدا یاریت می‌کند از این فرصت استفاده کن.

• نویسنده : یزدفردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا